در این مقاله ما رابطه بین شدت مصرف انرژی  شهرهای چین و مکانی که در آن شرکت های خارجی مجموعه داده ای از 206 شهر بزرگ چین را بین سال های 2005 و 2008 بررسی می کنیم. نتایج ما رابطه ای غیرخطی U شکل برعکس بین شدت مصرف انرژی و درآمد سطح شهری را در اغلب شهرها در شیب سرازیری منحنی نشان می دهند. ما علاوه بر آن مدرکی درباره رابطه ای قابل توجه و منفی بین جریان های سرمایه گذاری مستقیم خارجی در یک شهر و شدت مصرف انرژی پیدا می کنیم. اما، این اثر بواسطه مکان جغرافیایی بازتاب دهنده تفاوت های موجود در توانایی مناطق در جذب و سود بردن از سرریزهای محیطی تغییر می کند. اثر اقتصادی نسبتاً کم FDI می تواند در این بخش بواسطه میل باطنی شرکت های خارجی برای سرمایه گذاری در بخش های شدت مصرف انرژی که با تمایل چین نسبت به سرمایه گذاری عمده در صنایع فزونی سرمایه همراه شده اند، شرح داده شود.

کلیدواژه: بازده انرژی، رشد اقتصادی، سرمایه گذاری مستقیم خارجی

1-مقدمه

کشور چین تجربه ی رشد اقتصادی سریعی در این دو دهه داشته و این به دلیل ریزش درونی سرمایه از خارج است. چین امروزه یکی از بزرگترین دریافت کننده های سرمایه خارجی در جهان با ریزش درونی سرمایه بالغ بر 95 میلیارد دلار در سال 2010 بوده است. همچنان که چین رشد پیدا می کند نیاز به انرژی نیز در این کشور افزایش می یابد. از سال 2000 تا2008 چین تجربه ی افزایشی 70 درصدی در مصرف مجموع انرژی با 2.91 میلیارد تن زغال سنگ استاندارد داشته است و در حال حاضر 17.7 درصد مصرف انرژی جهانی را به خود اختصاص داده در حالیکه تنها 8 درصد خروجی جهانی تولید می کند. پنج ماه اول سال 2011 دیدیم که واردات نفت چین از 33% در سال 2009 به 55% مصرف رسید. 

نظریه ی مشترک این است که وابستگی چین به نفت واردشده از آسیب های رشد آینده به نوسانات در قیمت انرژی جهانی رهسپار می شود و علاوه بر آن می تواند بعنوان یک خطر امنیتی انرژی در نظر گرفته شود.